آزادی بیان یکی از مؤلفه‌‌های حقوق بشر است. عد‌های از صاحب‌نظران با آزادی مطلق بیان موافقند. به نظر آنها، آزادی بیان موجب شنیده شدن صدای همه اعم از موافق و مخالف، بالا رفتن میزان مشارکت در جامعه، حفاظت از مردم‌سالاری و مبارزه با آیین‌‌های جزمی‌می‌شود. عد‌های با آزادی مطلق بیان مخالفت کرده‌اند و با بیان تمثیل جلوگیری از توزیع غذای مسموم اظهار می‌دارند که باید کسانی که آگاهند از انتشار افکار مسموم در جامعه جلوگیری کنند. آیا اسلام، آزادی مطلق بیان را می‌پذیرد و یا محدوده و خطوط قرمزی را برای آن تعریف می‌کند؟ مقاله حاضر درصدد است که ضمن پاسخ به این سؤال، با استفاده از روش اسنادی، نوع نگرش اسلام و مبانی غربی به آزادی بیان را مورد بررسی قرار دهد.
Relative or Absolute Freedom of Expression as One of Human Rights In Islamic and Western Foundations
نویسندگان [English]
Badri Borandegi
چکیده [English]
Freedom of expression is a human right. Some experts agree with absolute freedom of expression. For them, the freedom of expression makes all options to be heard; the extent of people’s participation to increase, democracy to be protected and dogmatic rituals to be challenged. Some experts have opposed absolute freedom of expression. Comparing to poisonous food they believe that those who are aware of toxic thoughts, should prevent their circulation in the society. Does Islam accept relative or absolute freedom of expression? This paper is trying to answer this question through dealing with the Islamic and Western foundations of freedom of expression. pirits and Gods, caused human freedom and his control of his destiny and paved the way for the priority of existence to belief. In fact, for this reason and also for superior position of morality in religions, religions must be regard as a supporter of human rights.
کلیدواژه‌ها [English]
Freedom of Expression, human rights, Morality, Relativism
ابتدای صفحه
