دوفصلنامۀ بین‌المللی حقوق‌بشر

تزاحم حق های بشری، نظریه و رویه

امیر مقامی؛ فرزانه یزدخواستی

دوره 18، شماره 1 ، خرداد 1402، ، صفحه 179-197

https://doi.org/10.22096/hr.2023.547092.1430

چکیده

هنگامی که حقوقی برای افراد به رسمیت شناخته شده اما اعمال همزمان دو حق موجب آسیب به یک یا هر دو حق می‌گردد، با مسأله تزاحم حقوق روبرو می‌شویم. برای حل چنین تزاحمی سه رویکرد عمده وجود دارد: رویکرد اول ایجاد ... بیشتر

امکان یا امتناع حقوق بشر در علوم سیاسی و روابط بین‌الملل: قرائت فرانظری

سیداحمد فاطمی نژاد؛ روح اله اسلامی

دوره 18، شماره 1 ، خرداد 1402، ، صفحه 199-221

https://doi.org/10.22096/hr.2023.551303.1463

چکیده

یکی از مسائل اصلی پیش روی حقوق بشر به امکان یا امتناع اجرای آن برمی‌گردد. در عرصه‌ی داخلیِ کشورها، وجود اقتدار سیاسی برآمده از لویاتان به ضمانت اجرای حقوق بشر کمک می‌کند اما در عرصه‌ی بین‌المللی با ... بیشتر یکی از مسائل اصلی پیش روی حقوق بشر به امکان یا امتناع اجرای آن برمی‌گردد. در عرصه‌ی داخلیِ کشورها، وجود اقتدار سیاسی برآمده از لویاتان به ضمانت اجرای حقوق بشر کمک می‌کند اما در عرصه‌ی بین‌المللی با شرایط نسبتاً آنارشیکی مواجه هستیم که چشم‌انداز تحقق حقوق بشر را مبهم می‌کند. این مشکله را می‌توان از منظر پارادایم‌های مسلط در این دو عرصه بررسی کرد. بنابراین، سوال اصلی پژوهش حاضر این است که پارادایم‌های برجسته علوم سیاسی و روابط بین‌الملل چه سازوکارهایی را برای اجرای حقوق بشر پیش نهاده‌اند. در این مقاله با چارچوب پارادایم و سامانه‌های معرفتی تبارشناسی، حقوق بشر در پارادایم‌های علوم سیاسی و روابط بین‌الملل بررسی می‌گردد. بنابراین، پارادایم‌های بالا را می‌توان در یک پیوستار قرار داد که دیدگاه‌های مختلف از امکان تا امتناع اجرای حقوق بشر را پوشش دهد. در یک سر این پیوستار، رویکردهای لیبرال و تکنولوژی‌گرا قرار می‌گیرند که اجرای حقوق بشر را در عرصه های داخلی و بین‌المللی امکان‌پذیر می‌دانند و در سوی مقابل، پارادایم‌های انتقادی و پدیدارشناسی قرار می‌گیرند که حقوق بشر و اجرای آن را در شرایط فعلی ناممکن می‌دانند. در بین این دو نیز می‌توان از پارادایم واقع‌گرایی یاد کرد که اجرای حقوق بشر را در چارچوب دولت قابل اجرا می‌داند اما تحقق آن را در عرصه بین‌المللی دشوار می‌پندارد.

فرازوفرود نظریه حقوق طبیعی در سنت فکری اندیشمندان عصر روشنگری

مصطفی صبوری؛ حمیرا مشیرزاده

دوره 18، شماره 1 ، خرداد 1402، ، صفحه 263-283

https://doi.org/10.22096/hr.2023.1987656.1554

چکیده

نظریه حقوق طبیعی، آموزه‌ای تحول آفرین و انقلابی بود که به تدریج از اواخر دوران میانه و اوایل دوران مدرن مورد توجه قرار گرفت. انگاره اصلی این نظریه، شناسایی و توجیه حقوقی است که انسان به واسطه طبیعت انسانی ... بیشتر نظریه حقوق طبیعی، آموزه‌ای تحول آفرین و انقلابی بود که به تدریج از اواخر دوران میانه و اوایل دوران مدرن مورد توجه قرار گرفت. انگاره اصلی این نظریه، شناسایی و توجیه حقوقی است که انسان به واسطه طبیعت انسانی از آن برخوردار است. این انگاره به دغدغه جدی متفکران عصر روشنگری از جمله هوگو گروسیوس، تامس هابز، جان لاک، امانوئل کانت و تامس پین بدل گردید و به شکل مشهودی در مفاد «اعلامیه استقلال آمریکا» و «اعلامیه حقوق بشر و شهروند فرانسه» ظهور و بروز یافت. در مقاله پیش‌رو تلاش داریم روند فراز و فرود نظریه حقوق طبیعی در ساحت اندیشه سیاسی متفکران عصر روشنگری را مورد بررسی قرار دهیم. ادعای مقاله این است که نقدهایی چون بی‌توجهی به سامان و نظم اجتماعی و سنت‌های مورد احترام جامعه سیاسی، انتزاعی بودن و فردگرایی که به اشکال گوناگون در نظام فکری برخی از متفکران از جمله ادموند برک، جرمی بنتام، فردریش هگل و کارل مارکس مطرح گردید، سبب شد نظریه حقوق طبیعی به تدریج از اوایل قرن نوزدهم میلادی به حاشیه رود. با این حال، این پایان کار نظریه حقوق طبیعی نبود و آموزه‌های آن با بیان‌ها، فهم‌ها و اهداف متفاوت در اندیشه سیاسی و حقوقی معاصر امتداد یافته و توسط تعدادی از اندیشمندان از جمله جان رالز، رابرت نوزیک و جان تاسیولاس پیگیری شده است.

تزلزل در شهروندی و تابعیت؛ زمینه‌های گسست در دولت‌ملی

آیت مولائی

دوره 17، شماره 1 ، شهریور 1401، ، صفحه 7-28

https://doi.org/10.22096/hr.2021.529498.1312

چکیده

شهروندی از مفاهیم «قدیم» و «جدید» بشر است که در دنیای جدید، پیوسته موضوع دانش‌های گوناگون بوده است. در دهه‌های اخیر حوادثی رخ داده است که می‌تواند شاهدی بر وقوع تحول در مفهوم شهروندی دولت‌ملی ... بیشتر شهروندی از مفاهیم «قدیم» و «جدید» بشر است که در دنیای جدید، پیوسته موضوع دانش‌های گوناگون بوده است. در دهه‌های اخیر حوادثی رخ داده است که می‌تواند شاهدی بر وقوع تحول در مفهوم شهروندی دولت‌ملی به ‌شمار آید. نوشتار حاضر با درک چنین اهمیتی به این سوال پاسخ داده است: شواهد مربوط به دگرگونی مفهومی در شهروندیِ دولت‌ملی چیست؟ در پاسخ به این سوال با استفاده از روش تحقیق: توصیفی – تحلیلی، این نتایج به دست آمده است: نخست؛ هرچند در دولت‌ملی، «شهروندی»، پیوند ذاتی با «تابعیت» پیدا کرده است اما در دهه‌های اخیر مشاهده می‌شود نشانه‌هایی از گسست در چنین پیوندی در حال به وجود آمدن است. دوم؛ گسست مذکور، نشانه بارزی بر رخنه در پیوند ذاتی میان دو مفهوم: شهروندی و تابعیت در دولت‌ملی به شمار می‌آید. سوم؛ گسست مذکور را می‌توان تحول بنیادین در برداشت از مفهوم شهروندی در فضای دولت‌ملی دانست به نحوی که این مفهوم از زمینه‌ها و فضای دولت‌ملی بیش از پیش در حال فاصله گرفتن است. چهارم؛ در وضعیت جدید، ناگزیر باید شهروندی را از دیدگاه جدیدی نگریست که می‌توان آن را امکان گذار از دولت‌ملی و ایستادن بر آستانه پست‌‌مدرنیسم فرض کرد یا دست‌کم می‌توان به وضعیت: «دولت‌ملی انعطاف‌پذیر» اشاره داشت. چنین دولتی، برخی از کارکردها و عناصرکلاسیک‌اش در آستانۀ گسستن است.

مشروعیت جنگ دفاعی در سپهر اندیشۀ صلح‌طلبی، تحلیل و نقد آراء جان رالز دربارۀ قانونمندی‌ها و سازوکارهای جنگ عادلانه

سید علی محمودی

دوره 17، شماره 1 ، شهریور 1401، ، صفحه 29-54

https://doi.org/10.22096/hr.2021.531188.1323

چکیده

جنگ به‌عنوان پدیده‌ای بشری، در درازنای تاریخ از معضلات فاجعه‌بار جامعه‌های انسانی بوده است. تلاش بعضی فیلسوفان به‌ویژه طی سدۀ اخیر، صرف محدودکردن جنگ‌ها با بهره‌گیری از حقوق انسان و اخلاق بوده است. ... بیشتر جنگ به‌عنوان پدیده‌ای بشری، در درازنای تاریخ از معضلات فاجعه‌بار جامعه‌های انسانی بوده است. تلاش بعضی فیلسوفان به‌ویژه طی سدۀ اخیر، صرف محدودکردن جنگ‌ها با بهره‌گیری از حقوق انسان و اخلاق بوده است. برونداد این همکاری‌ نفی جنگ تهاجمی و موجّه و مشروع ‌دانستن جنگ دفاعی است. جان رالز با مطرح‌کردن اصول بنیادین نظری، ضمن تأکید بر حقوق بشر و اخلاق،کوشیده است گام‌های نوینی در جهت تحدید جنگ بردارد. این پژوهش برپایۀ فلسفۀ تحلیلی از رهگذر«تحلیل مفهومی» و«ارزیابی انتقادی»، به تحلیل آراء رالز دربارۀ اصول بنیادین جنگ‌عادلانه، دلایل ناموجه‌بودن جنگ تهاجمی و شرکت‌کردن در آن، دلایل موجه بودن جنگ دفاعی و پیوستن به آن می‌پردازد. نیز موضوع تَمَّرُد از شرکت‌کردن در جنگ و نیز روش‌های جنگ دفاعی در نظام‌های حکومتی گوناگون مورد بحث قرارگرفته است. نقد و ارزیابی آموزه‌های رالز در بررسی وضعیت‌های خاص جنگی، نشانگر وجود تناقض‌هایی میان نگرش واقع‌گرایانۀ وی و الزامات حقوقی و اخلاقی است. یافته‌های این پژوهش تناقض‌های زیر را آشکار می‌سازد: تجویز دخالت پنهان درکشورهای دیگر از سوی حکومت‌های دموکراتیک بر مبنای تأمین امنیت ملی، تجویز حمله به غیرنظامیان توسط دولتمردان در شرایط فوق‌العاده در راستای تأمین منافع نظام سیاسی، و موجه نامیدن بمباران آلمان توسط بریتانیا در جنگ جهانی دوم بر اساس قیود حقوقی و اخلافی.

حقوق بشر چینی و نظم جهانی لیبرال

حسین کریمی فرد

دوره 17، شماره 1 ، شهریور 1401، ، صفحه 187-208

https://doi.org/10.22096/hr.2021.528173.1316

چکیده

اغلب محققان و پژوهشگران علاقه‌مند به حوزه چین در مورد توسعه اقتصادی، سیاست خارجی، رقابت و همکاری بین چین و آمریکا و سایر قدرت‌های بزرگ و سناریوهای مختلف انتقال قدرت از آمریکا به چین به پژوهش و تحقیق ... بیشتر اغلب محققان و پژوهشگران علاقه‌مند به حوزه چین در مورد توسعه اقتصادی، سیاست خارجی، رقابت و همکاری بین چین و آمریکا و سایر قدرت‌های بزرگ و سناریوهای مختلف انتقال قدرت از آمریکا به چین به پژوهش و تحقیق پرداخته‌اند. حوزه‌ای که به آن توجه چندانی نشده است، مباحث و مسائل مرتبط با دمکراسی و حقوق بشر در چین است. از دیدگاه بعضی از پژوهشگران مطالعات چین، عدم توسعه سیاسی و مشکلات حقوق بشری در چین نقطه آسیب‌پذیر این کشور محسوب شده و ممکن است باعث فروپاشی سیستم تک‌حزبی آن شود. هدف از نگارش این مقاله بررسی مباحث مربوط به جایگاه حقوق بشر در قوانین داخلی و رویکرد این کشور به نظم حقوق بشری مبتنی بر لیبرالیسم است. سؤال نوشتار حاضر این است که رویکرد چین به نظم حقوق بشری لیبرال در جهان، بر چه مؤلفه‌های استوار شده است. فرضیه این مقاله که تلاش می‌شود با استفاده از متدولوژی تحلیلی و تبیینی به اثبات برسد، چنین است: چین با انتقاد از نظم حقوق بشر لیبرالی و سیاست دوگانه غرب، بر شرایط و خصائص هر کشور تأکید می‌کند. نظم حقوق بشری مد نظر چین منبعث از اجماع پکن بر روابط چندملیتی، روابط اقتصادی بین کنشگران و تفاوت سیاسی و تنوع فرهنگی ملی و منطقه‌ای سامان می‌یابد. از دیدگاه نخبگان اجرایی چین چارچوب مشترک این نظم بر اساس همگن‌سازی و جهانی‌گرایی که به سلطه‌طلبی منجر شود قرار ندارد، بلکه مبتنی بر شناخت هم‌زمان مشترکات و تفاوت‌های بین کنشگران جهانی است.

تأثیر جنبش «جان سیاه‌پوستان اهمیت دارد» بر رویکرد بین‌المللی دولت آمریکا در زمینه حقوق بشر

نسرین مصفا؛ علی نظیف پور

دوره 16، شماره 2 ، اسفند 1400، ، صفحه 51-70

https://doi.org/10.22096/hr.2022.556795.1489

چکیده

جنبش مدنی «جان سیاه‌پوستان اهمیت دارد» تأثیری بسیار عمیق بر رویکرد بین‌المللی دولت آمریکا در زمینه حقوق بشر گذاشته است. این جنبش در سال 2020 به اوج خود رسید و تأثیری عمیق بر فرهنگ و سیاست آمریکا گذاشت. ... بیشتر جنبش مدنی «جان سیاه‌پوستان اهمیت دارد» تأثیری بسیار عمیق بر رویکرد بین‌المللی دولت آمریکا در زمینه حقوق بشر گذاشته است. این جنبش در سال 2020 به اوج خود رسید و تأثیری عمیق بر فرهنگ و سیاست آمریکا گذاشت. در آن سال حزب دموکرات تصمیم گرفت که با این جنبش همراه شود و حزب جمهوری‌خواه درعوض تصمیم گرفت با آن مقابله کند. بنیان رویکرد آمریکا به حقوق بشر پیش از این در استثناگرایی آمریکایی بوده است که در آن آمریکا مظهر عالی حقوق بشر است منافع آمریکا به‌عنوان یک ابرقدرت با بهبود وضعیت حقوق بشر برابر دانسته شده است اما این جنبش این روایت از امریکا را به‌چالش می‌کشد و ادعا می‌کند که نقض حقوق بشر بخش ناگفته داستان آمریکا است و بدون تبعیض علیه سیاه‌پوستان نمی‌توان داستان آمریکا را به‌درستی روایت کرد. دموکرات‌ها تحت‌تأثیر این جنبش روایت خود از استثناگرایی آمریکایی را تغییر داده‌اند. دراثر این تحول در سیاست داخلی دولت بایدن در سطح بین‌المللی نیز اولویت حقوق بشر را افزایش داده و رویکردی هنجاری‌تر نسبت به اسلاف خود از سال 1980 تاکنون پیش گرفته است و روی به انتقاد از خود نیز آورده و همچنین نسبت به متحدین ناقض حقوق بشر آمریکا نیز به‌شکل نسبی سخت‌گیرتر شده است. پیش‌بینی می‌شود که دولت‌های دموکرات آمریکا تا آینده نزدیک رویکرد هنجاری‌تری درقبال حقوق بشر اتخاذ خواهند کرد.

بارنگری در اعلامیه حقوق بشر در اسلام، از توازی کارکردی تا کارکرد تکمیلی

محمدحسین مظفری

دوره 16، شماره 2 ، اسفند 1400، ، صفحه 111-134

https://doi.org/10.22096/hr.2021.528749.1309

چکیده

از اوایل دهه 1980 میلادی، سازمان کنفرانس اسلامی (سازمان) در صدد برآمد تا با تصویب اعلامیه حقوق بشر در اسلام (اعلامیه قاهره)، گفتمان حقوق بشری خاص خود را در توازی با نظام بین المللی حقوق بشر ایجاد کند. ... بیشتر

از خلیج گوانتانامو تا ابوغریب: به چالش کشیدن و تطبیق دادن ویژگی جهانشمولی حقوق بشر

ویلیام دبلیو برک وایت

دوره 16، شماره 2 ، اسفند 1400، ، صفحه 173-204

https://doi.org/10.22096/hr.2022.1971786.1521

چکیده

طی چند سال گذشته دو اتفاق، هویت آمریکایی و بینش جهانی نسبت به آمریکا در خصوص حقوق بشر به طور اساسی دگرگون کرده است. اولین اتفاق حبس «جنگجویان دشمن» در خلیج گوانتانامو و دوم آزار زندانیان در زندان ... بیشتر طی چند سال گذشته دو اتفاق، هویت آمریکایی و بینش جهانی نسبت به آمریکا در خصوص حقوق بشر به طور اساسی دگرگون کرده است. اولین اتفاق حبس «جنگجویان دشمن» در خلیج گوانتانامو و دوم آزار زندانیان در زندان ابوغریب عراق است. این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه گوانتانامو و ابوغریب تلقی‌های فکری و عمومی از حقوق بشر در آمریکا و خارج از آن را تغییر داده‌اند. این مقاله استدلال می‌کند که واکنش‌های بسیار متفاوت به این رویدادها در ایالات متحده و خارج از آن حاکی از حرکتی به سمت دیدگاه نسبی‌گرایانه حقوق بشر در ایالات متحده است به این صورت که حقوق بشر به دلیل ضرورت و قانون در داخل آمریکا محدود می باشد، اما در خارج از آمریکا قوانین حقوق بشر دارای ویژگی جهانشمولی دارند. حرکت به سوی درک جهانی مشترک از ضرورت و قانونمندی برای پیگیری حقوق بشر جهانشمول حیاتی است. واکنش‌ها به گوانتانامو نشان‌دهنده پذیرش فزاینده ویژگی نسبی حقوق بشر در ایالات متحده است. در زمستان و بهار سال 2003، نیروهای نظامی ایالات متحده در زندان ابوغریب مرتکب یک سری تخلفات اغلب وحشتناک علیه زندانیان عراقی شدند. هنگامی که اخبار و تصاویر این سوء استفاده ها به رسانه ها رسید، واکنش در ایالات متحده با خشم اخلاقی و محکومیت گسترده همراه بود. همچنین، در خارج از ایالات متحده، واکنش ها به زندان گوانتانامو و ابوغریب به همان اندازه محکوم شده است و نقض حقوق اساسی بشر تلقی شده است. این واکنش‌های بین‌المللی نشان‌دهنده رویکرد جهانی فزاینده به حقوق بشر در سایر نقاط جهان و برداشت‌های کاملاً متفاوت از ضرورت و قانونی بودن نقض حقوق بشر است. تمایزات انتقادی بین واکنش‌ها به ابوغریب و گوانتانامو بر اساس ضرورت و قانونی بودن این اقدامات است. این مقاله استدلال می کند که حل و فصل اختلافات در مورد ضرورت و قانونی بودن نقض حقوق بشر گامی ضروری در پیگیری حقوق بشر جهانشمول است و این دو رویداد ممکن است بینشی را در مورد درک مشترک از ضرورت و قانونی بودن ارائه دهند. بخش اول این مقاله واکنش‌های ایالات متحده به زندان گوانتانامو و ابوغریب را در قانون، سیاست و فرهنگ دنبال می‌کند و حرکتی به سمت برداشت نسبی‌گرایانه از حقوق بشر را بر اساس مفاهیم ضرورت و قانونی پیشنهاد می‌کند. بخش دوم به واکنش‌های بین‌المللی به گوانتانامو و ابوغریب می‌پردازد، و نشان می‌دهد که هر دو رویکردی جهان‌شمول به حقوق بشر را تقویت کرده‌اند که ریشه در درک بسیار متفاوتی از ضرورت و قانونی بودن دارد. بخش سوم حقوق بین‌الملل و برداشت‌های عمومی از مفهوم ضرورت را از طریق توضیح واکنش‌های مختلف در ایالات متحده و خارج از کشور و ارائه بینشی به درک مشترک از این اصطلاح بررسی می‌کند. این مقاله با این استدلال به پایان می رسد که حرکت به سمت حقوق بشر جهانی در دوران پس از 11 سپتامبر مستلزم اجماع بیشتر در ایالات متحده و خارج از کشور هم در قانون و هم در برداشت عمومی از ضرورت محدود کردن حقوق بشر است.

فراتر از قانون خلق ها: بازنگری در مفهوم بدون جهان وطنی حقوق بشر

فرد اچ لاوسون

دوره 16، شماره 2 ، اسفند 1400، ، صفحه 173-204

https://doi.org/10.22096/hr.2022.1971789.1523

چکیده

بحث‌های غربی درباره حقوق بشر منجر به ادغام دو موضع مختلف در مورد آزادی‌های اساسی و غیرقابل سلب‌شدنی شده است که شهروندان باید بتوانند به عنوان یک اصل از آنها برخوردار شوند. اول، این مورد که معمولاً به ... بیشتر بحث‌های غربی درباره حقوق بشر منجر به ادغام دو موضع مختلف در مورد آزادی‌های اساسی و غیرقابل سلب‌شدنی شده است که شهروندان باید بتوانند به عنوان یک اصل از آنها برخوردار شوند. اول، این مورد که معمولاً به عنوان دیدگاه جهان وطنی شناخته می شود[1]، ادعا می کند که یک مجموعه از حقوق اولیه بشر برای همه جوامع معتبر است. ادعای دیگر این است که شهروندان جوامع مختلف ممکن است دارای مجموعه‌های متفاوتی از حقوق بشر باشند. هر فرد متفکری می‌پذیرد که این ویژگی اساساً باید شایسته و مناسب با شرایط فرهنگی و تاریخی جامعه مورد نظر باشد. در میان بسیاری از نظریه پردازان برجسته جهان وطنی، دیوید هلد به عنوان منسجم ترین و پر سر و صداترین مدافع جهانشمولی حقوق بشر شناخته شده است. مسلماً تأثیرگذارترین حامی مجموعه های حقوقی متمایز برای محیط‌های اجتماعی مختلف، جان رالز است، که مفهوم بحث‌برانگیز او از قانون خلق‌ها صراحتاً از جوامع لیبرال می‌خواهد که اگر به این مجموعه های حقوقی متمایز احترام نمی گذارند، راه‌های جایگزینی که در آن حداقل دسته‌ای از حقوق اساسی ممکن است بیان شود را تحمل کنند.[2] این مقاله ابتدا نشان می‌دهد که این دو قطب متضاد بحث حقوق بشر بسیار بیشتر از آنچه انتظار می‌رود به یکدیگر نزدیک شده‌اند. دوم، این مقاله دو استدلال را ترسیم می کند که می توان آنها را ترکیب کرد و دیدگاهی را ارائه داد که عمیقاً با دو موضع متعارف متفاوت است، دیدگاهی که نه تنها مبنایی برای حقوق بشر پیشنهاد می کند که حتی حداقلی تر (و در نتیجه رادیکال تر) از قانون خلق است. این دیدگاه ما را ترغیب می کند که بین مؤلفه های مدنی و اخلاقی حقوق بشر مرزبندی روشنی ایجاد کنیم. در نهایت، این مقاله شواهد تجربی ارائه می‌کند که نشان می‌دهد نگرش مدارا نسبت به مجموعه های متمایز حقوق بشر به ترویج صلح بین‌دولت ها تمایل دارد. این نشان می‌دهد که عدم احترام به تفاوت‌های بین فرهنگی در حقوق بشر، زمینه را برای جنگ بین‌دولتی فراهم می‌کند. [1] Charles Beitz, “Social and Cosmopolitan Liberalism,” International Affairs 75, no. 3 (1999): 515-529.[2] Charles Beitz, “Rawls's Law of Peoples,” Ethics 110, no. 4 (2000): 669-696.

گفتگوی درون و بین ادیان و ایجاد صلح داستان شخصی یک مسلمان

محمد شفیق

دوره 16، شماره 2 ، اسفند 1400، ، صفحه 219-234

https://doi.org/10.22096/hr.2022.1971790.1524

چکیده

کلمه دیالوگ از کلمه یونانی “dialogos” گرفته شده است و معمولاً در معنای گفتگو بین دو نفر، دو گروه و/ یا جامعه یا سازمان استفاده می شود. دیالوگ بحثی برای برد یا باخت یا متقاعد کردن دیگری به طرز تفکر خاصی ... بیشتر کلمه دیالوگ از کلمه یونانی “dialogos” گرفته شده است و معمولاً در معنای گفتگو بین دو نفر، دو گروه و/ یا جامعه یا سازمان استفاده می شود. دیالوگ بحثی برای برد یا باخت یا متقاعد کردن دیگری به طرز تفکر خاصی نیست. دیالوگ مکالمه ارتباطی است که شامل فرآیندی بسیار خلاقانه با هدف ایجاد روابط مسالمت آمیز و محترمانه بین شرکت کنندگان و در یک جامعه است. هنگامی که جوامع یا سازمان‌های مذهبی نماینده‌ای را برای شرکت در گفت‌وگوی درون‌مذهبی یا بین مذاهب معرفی می‌کنند، مطمئن می‌شوند که نامزدهای آنها در هنر گفتگو آموزش دیده‌اند. اول اینکه او نماینده جامعه است و دوم اینکه اگر در فن گفت و گو آموزش ندیده باشد می فهمند که ممکن است تاثیر منفی بر گفتگوی درون دینی یا بین ادیانی داشته باشد. برای یک گفتگوی درون دینی و بین ادیانی سالم، سازمان یا نمایندگان جامعه باید در زمینه حقوق، مسئولیت ها و مهارت های گفتگو آموزش ببینند. این مقاله برخی از آن حقوق، مسئولیت‌ها و مهارت‌های ضروری برای یک گفتگوی موفق را در پرتو آن اصول و رهنمودهای مطرح شده در قرآن و سنت مورد بحث قرار خواهد داد. اعتقاد بر این است که گفتگوی درون دینی دشوارتر از گفتگوی بین ادیان است. مشاهده شده است که بسیاری از سازمان‌های مسلمان آماده مشارکت در گفتگوی بین ادیان هستند، اما از مشارکت در گفتگوهای درون دینی یا درون مسلمانان تردید دارند. گفت و گوی درون دینی پیش نیاز یک گفتگوی موفق بین ادیان است. هنر گفتگوی درون دینی و بین ادیانی در بنیان به هم پیوسته هستند و حقوق، مسئولیت ها و مهارت هایی که برای گفتگوی بین ادیانی ضروری است، به همان اندازه در گفتگوی درون ادیانی نیز لازم است. با این حال، این مقاله به تاریخ مسلمانان اشاره‌های ویژه‌ای می‌کند تا برخی از اصول و رهنمودهایی را که ممکن است به طور ویژه به مسلمانان در ایجاد گفت‌وگوی درون‌اسلامی سالم کمک کند را برجسته نماید. برای توسعه گفت‌وگوی سالم بین مسلمانان، این مقاله برخی اصطلاحات دینی مانند بدعت، شرک، منافق، شیطان یا ابلیس، کفر، دال و مودیل را که معمولاً در نشست‌های مسلمانان علیه یک گروه مسلمان دیگر به کار می‌رود، انتخاب می‌کند. کاربرد این اصطلاحات و تأثیر آنها بر گفتگوی سالم بین مسلمانان در پرتو اصول راهنمای قرآن و سنت مورد تحلیل قرار خواهد گرفت.

صلح و گفتگوی بین ادیان: رویکردی اسلامی در زمینه هند

یوگیندر سینگ سیکَند

دوره 16، شماره 2 ، اسفند 1400، ، صفحه 235-252

https://doi.org/10.22096/hr.2022.1971791.1525

چکیده

هند خانه تنوع قابل توجهی از ادیان است و چالش بزرگی که این کشور امروز با آن مواجه است، درگیری بین جوامع مختلف مذهبی است. این امر در دهه های اخیر شکل های تهدیدآمیزی به خود گرفته است. وقایع خشونت آمیز میان ... بیشتر هند خانه تنوع قابل توجهی از ادیان است و چالش بزرگی که این کشور امروز با آن مواجه است، درگیری بین جوامع مختلف مذهبی است. این امر در دهه های اخیر شکل های تهدیدآمیزی به خود گرفته است. وقایع خشونت آمیز میان هندوها و مسلمانان، که در آن اغلب سازمان‌های دولتی نقش اصلی را در هدایت خشونت‌های ضد مسلمانان ایفا می‌کنند، اکنون در برخی از بخش‌های این کشور به شکل بومی درآمده است. این شکل از خشونت جمعی، که عموماً توسط نیروهای دست راستی هندو تحریک می شود، به دنبال تایید مذهبی هستند و همچنین به عنوان یک جنگ صلیبی برای نجات "ملت" هند، که با اصطلاحات هندو توصیف و به تصویر کشیده می شود، برنامه ریزی می شود. خشونت های جمعی و قتل عام مسلمانان در مناطق مختلف کشور منجر به نقض فزاینده حقوق بشر، به ویژه در جوامع به حاشیه رانده شده مانند مسلمانان کشور، که تعداد آنها بیش از 150 میلیون نفر است، شده است. به این موارد، بی توجهی همه جانبه دولت به مسلمانان را نیز می توان اضافه کرد. در پاسخ به این شرایط، سازمان‌های مختلف مسلمان هندی و جنبش‌های اسلامی امروز به دنبال ترویج صلح و گفتگو و همبستگی بین جوامع به ویژه بین مسلمانان هند و جامعه غالب هندو هستند. با این استدلال که این امر نه تنها برای حفاظت از جان مسلمانان و حفظ و ارتقای منافع آنها بسیار مهم است، بلکه مهمتر از آن، این یک وظیفه اسلامی است و برای ترویج کار تبلیغی اسلامی یا تبلیغ در میان هندیان غیر مسلمان ضروری است. آنچه آنها در واقع بیان می کنند دیدگاه های اسلامی در مورد صلح و همبستگی بین ادیان است. این مقاله به بررسی رویکردی می‌پردازد که یک جنبش بزرگ اسلامی هند به نام جماعت اسلامی هند در ترویج صلح و گفت‌وگوی بین جوامع در زمینه هند اتخاذ کرده است. این بر اساس تحلیل محتوایی از ادبیات جنبش و همچنین مروری بر برخی از تلاش‌های عملی جنبش در این زمینه است.هند خانه تنوع قابل توجهی از ادیان است و چالش بزرگی که این کشور امروز با آن مواجه است، درگیری بین جوامع مختلف مذهبی است. این امر در دهه های اخیر شکل های تهدیدآمیزی به خود گرفته است. وقایع خشونت آمیز میان هندوها و مسلمانان، که در آن اغلب سازمان‌های دولتی نقش اصلی را در هدایت خشونت‌های ضد مسلمانان ایفا می‌کنند، اکنون در برخی از بخش‌های این کشور به شکل بومی درآمده است. این شکل از خشونت جمعی، که عموماً توسط نیروهای دست راستی هندو تحریک می شود، به دنبال تایید مذهبی هستند و همچنین به عنوان یک جنگ صلیبی برای نجات "ملت" هند، که با اصطلاحات هندو توصیف و به تصویر کشیده می شود، برنامه ریزی می شود. خشونت های جمعی و قتل عام مسلمانان در مناطق مختلف کشور منجر به نقض فزاینده حقوق بشر، به ویژه در جوامع به حاشیه رانده شده مانند مسلمانان کشور، که تعداد آنها بیش از 150 میلیون نفر است، شده است. به این موارد، بی توجهی همه جانبه دولت به مسلمانان را نیز می توان اضافه کرد. در پاسخ به این شرایط، سازمان‌های مختلف مسلمان هندی و جنبش‌های اسلامی امروز به دنبال ترویج صلح و گفتگو و همبستگی بین جوامع به ویژه بین مسلمانان هند و جامعه غالب هندو هستند. با این استدلال که این امر نه تنها برای حفاظت از جان مسلمانان و حفظ و ارتقای منافع آنها بسیار مهم است، بلکه مهمتر از آن، این یک وظیفه اسلامی است و برای ترویج کار تبلیغی اسلامی یا تبلیغ در میان هندیان غیر مسلمان ضروری است. آنچه آنها در واقع بیان می کنند دیدگاه های اسلامی در مورد صلح و همبستگی بین ادیان است. این مقاله به بررسی رویکردی می‌پردازد که یک جنبش بزرگ اسلامی هند به نام جماعت اسلامی هند در ترویج صلح و گفت‌وگوی بین جوامع در زمینه هند اتخاذ کرده است. این بر اساس تحلیل محتوایی از ادبیات جنبش و همچنین مروری بر برخی از تلاش‌های عملی جنبش در این زمینه است.

حقوق استخدامی «اقلیتهای جنسی» در ایران؛ تحلیل از دیدگاه حقوق بشر

آیت مولائی

دوره 16، شماره 1 ، فروردین 1400، ، صفحه 77-98

https://doi.org/10.22096/hr.2021.132019.1235

چکیده

از گذشته های دور تاریخ، «اقلیت های جنسی» از جمله واقعیات حاکم بر جوامع انسانی بوده اند و در ساحت حقوق، در سایه تحولات حقوق بشری، این مقوله «قدیم» به موضوعی «جدید» تبدیل شده است. ... بیشتر از گذشته های دور تاریخ، «اقلیت های جنسی» از جمله واقعیات حاکم بر جوامع انسانی بوده اند و در ساحت حقوق، در سایه تحولات حقوق بشری، این مقوله «قدیم» به موضوعی «جدید» تبدیل شده است. در برداشت مدرن، حقوق به دنبال ترسیم فضایی برای «حقبنیان»ی انسان، نظیر «اقلیت های جنسی» بوده است. از جمله حقوق این اقلیت ها، «حقوق استخدامی» آنهاست که در این مقاله به بحث گذاشته شده است و با استفاده از روش تحقیق: توصیفی ـ تحلیلی، چنین نتیجه گرفته شده است، نخست؛ دیدگاه نظام حقوقی ایران راجع به اقلیت های جنسی، نگاه: «پذیرش یا رد مطلق» حقوق آنها نیست. دوم؛ در هیچ سند استخدامی، به ممنوعیت یا مجاز بودن استخدام اینگونه شهروندان تصریح نشده است. سوم؛ به استناد اسناد عام قانونی، برخی از اقلیت های جنسی، همجنسگرایان، بر اساس احکام دینی و تحت شرایطی، محکوم به «اعدام» هستند. بنابراین حقوق استخدامی آنها از اساس فاقد موضوعیت است. چهارم؛ نظام حقوقی ایران در میان اقلیتهای جنسی، فقط به تراجنسیتی ها نگاه نسبتاً مثبتی دارد و در اسناد قانونی، برای آنها ممنوعیتی از حیث استخدام پیشبینی نشده است. پنجم؛ از دیدگاه حقوق بشر، امروزه محدودیت ها و ممنوعیت های مستقیم و غیرمستقیمِ پیش بینی شده برای اقلیت های جنسی در نظام حقوقی ایران، محل چالش جدی است.

تحلیل انتقادی مکتب رایزنی در گفتمان حقوق بشر معاصر؛ با تأکید بر آراء جان راولز و یورگن هابرماس

حسین نیکوی بندری

دوره 16، شماره 1 ، فروردین 1400، ، صفحه 149-171

https://doi.org/10.22096/hr.2020.110312.1148

چکیده

در گفتمان حقوق بشر معاصر چهار مکتب را می‌توان شناسایی نمود که عبارت‌اند از مکتب حقوق طبیعی، مکتب اعتراض، مکتب رایزنی و مکتب گفتمان. این جستار به تحلیل انتقادی مکتب رایزنی در گفتمان حقوق بشر معاصر اختصاص ... بیشتر

واکاوی رویکرد نظام حقوقی ایران به وضعیت زنانِ خانه دار

سمانه رحمتی فر

دوره 16، شماره 1 ، فروردین 1400، ، صفحه 235-256

https://doi.org/10.22096/hr.2021.139007.1254

چکیده

هدف پژوهش حاضر واکاوی وضعیت زنان خانه دار در نظام حقوقی ایران از حیث وظایف دولت در برابر این گروه از شهروندان به‌قصد ارائه راهکاری حقوقی برای حمایت مطلوب و احقاق حقوق بشری آنان است. از آنجا که اشتغال ... بیشتر

جماعت گرایی بین متن و زمینه

سید صادق حقیقت

دوره 15، شماره 2 ، مهر 1399، ، صفحه 5-18

https://doi.org/10.22096/hr.2020.139365.1257

چکیده

جماعت گرایی به عنوان یکی از مکاتب مهم فلسفه سیاسی شناخته میشود. در واقع، این عنوانی است که اساًساً مخالفان ایشان به آنها عطا کرده اند. در عین حال، مفاهیمی همچون «جماعت»، «سنت» و «خود» ... بیشتر

آیا سیستمی از حقوق بشر در شریعت وجود دارد؟

رضا اسلامی

دوره 15، شماره 2 ، مهر 1399، ، صفحه 19-36

https://doi.org/10.22096/hr.2020.521266.1275

چکیده

در این مقاله چارچوبی برای ارزیابی شریعت در قانون اسلامی به توجه به حقوق بشر بین المللی ارائه میشود. در این مقاله چنین استدلال میشود که برخی از معیارهای جهانی حقوق بشر و آزادی ها، بر اساس آنچه ... بیشتر

دین و اجرای حقوق بشر در شرایط ضد تبعیض

سیمون امرت

دوره 15، شماره 2 ، مهر 1399، ، صفحه 81-98

https://doi.org/10.22096/hr.2021.532112.1328

چکیده

از آنجا که تصور می شود حقوق بشر برای همه انسان ها برابر است و هرگونه اختلاف اجتماعی را کنار می گذارد، باید راه هایی برای آموزش جمعیت در امور حقوق بشر یافت. یکی از راه های آموزش حقوق بشر دین است. دین ... بیشتر از آنجا که تصور می شود حقوق بشر برای همه انسان ها برابر است و هرگونه اختلاف اجتماعی را کنار می گذارد، باید راه هایی برای آموزش جمعیت در امور حقوق بشر یافت. یکی از راه های آموزش حقوق بشر دین است. دین پیوند بین افراد یک جامعه است که به تفاوت های اجتماعی و آموزشی اهمیت نمی دهد. برای اعتقاد و اعتراف به یک دین نیازی به تحصیلات عالی نیست. اما در زمان ناامنی، به عنوان مثال در جنگ ها یا فجایع، مردم بیشتر از زمان صلح، مذهبی هستند و از رهبران مذهبی خود درخواست کمک و مشاوره اخلاقی دارند. با شرکت در مراسم مذهبی، مردم نه تنها در مورد امور مذهبی بلکه در مورد موارد سیاسی نیز مطلع می شوند زیرا نهادهای مذهبی مکانی برای تبادل دانش نیز هستند. رهبر مذهبی نقش مهمی را ایفا می کند زیرا او می تواند تأثیر زیادی بر روی توده هایی با تحصیلات پایین بگذارد. رهبر مذهبی با استفاده از روش های موثر می تواند به اجرای حقوق بشر در جامعه کمک کند. از آنجا که روش های مختلفی برای آموزش بین فرهنگی در امور حقوق بشر وجود دارد، می خواهم توضیح دهم که چگونه آموزش بین دینی در امور حقوق بشراز فعالیت های ضد تعصبی حمایت می کند. پایه و مبنای این مفهوم ضد تعصب در اصل در آفریقای جنوبی ایجاد شده و هدف آن رفع کلی تبعیض از قبیل تبعیض جنسی، نژادپرستی، سلسله مراتب شمال-جنوب و غیره است. تمرکز این نوشتار بر روی حساسیت بخشیدن به خود و شروع یک فرایند یادگیری مادام العمر برای زندگی با آگاهی از تعصبات موجود و ایجاد تحمل در جامعه است. مفهوم ضد تعصب مستقیماً با مکانیسم تبعیض در ارتباط است و بنابراین برای زمینه های آموزشی که شامل نهادهای مذهبی است، مفید و مناسب است. رهبر مذهبی توسط این آموزش قادر به کار با تمام گروه های کودکان و بزرگسالان یا مردان و زنان است و می تواند این افراد را به سمت تجربه احساسی خودشان سوق دهد. با توسعه این روش، رفتارهای غیر تبعیض آمیز در زندگی شخصی و کار ایجاد میشود. دینی که با روش ضد تعصب همراه باشد، نشان می دهد که جامعه چه فرصت هایی برای مبارزه با تبعیض کمتر برای همه افراد جامعه است و در نهایت به اجرای حقوق بشر کمک می کند.

دموکراسی ستیزه جو: بازبینی نظریه لونشتاین

کاترین کاونا

دوره 15، شماره 2 ، مهر 1399، ، صفحه 117-124

https://doi.org/10.22096/hr.2021.532114.1329

چکیده

حق نو ظهور دموکراسی (به عنوان مثال فرانک، تی) در حقوق بین الملل از یک ترکیب لیبرال و دموکراتیک طرفداری میکند. با این وجود، همانطور که عبدالکریم سروش استدلال میکند، لیبرالیسم و دموکراسی با هم آمیخته ... بیشتر

ایجاد تفاهماتی برای صلح، عدالت و حقوق بشر

لیندا بریسکمن

دوره 15، شماره 2 ، مهر 1399، ، صفحه 125-136

https://doi.org/10.22096/hr.2020.45885

چکیده

همزیستی مسالمت‌آمیز یک آرمان جهانی، اما دست‌نیافتنی است. به‌رغم جستجوی ابزار برای ایجاد جهانی صلح‌آمیز، درگیری میان ملت ها و درون ملت ها همچنان ادامه دارد. پرورش صلح موضوعی است که علما، رهبران ... بیشتر همزیستی مسالمت‌آمیز یک آرمان جهانی، اما دست‌نیافتنی است. به‌رغم جستجوی ابزار برای ایجاد جهانی صلح‌آمیز، درگیری میان ملت ها و درون ملت ها همچنان ادامه دارد. پرورش صلح موضوعی است که علما، رهبران مذهبی و سیاستمداران ذهن خود را به آن معطوف می کنند، اما با وجود این توجه، این پارادوکس باقی می ماند که شواهد کمی درباره کاهش درگیریهای محلی و جهانی وجود دارد. در حالت ایده آل، کلید ارائه راه‌حل را می‌توان در اصول اصلی ادیان و سنت های فرهنگی جهان و در ذهن برخی از صداهای بزرگ فلسفه دوران گذشته و مدرن یافت. متأسفانه این اصول اغلب در سیستم های آموزشی که تلاش های محدودی برای تشویق جوانان به تفکر محلی و جهانی درباره عدالت اجتماعی، صلح و حقوق بشر انجام می شود، وجود ندارد. بسیاری از روش های فعلی انتقال دانش حقوق بشر و صلح محدود است و تنها بر جنبه حقوقی و اسناد بین المللی، مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR) تأکید شده است. «UDHR» سندی الهام‌بخش است؛ زیرا مبنای آن برآمده از تعهد به بشریت است، اما پذیرش غیر انتقادی آن، انتقادات درباره سلطه غرب را نفی میکند. قطعاً جستجوی صلح و عدالت اجتماعی محدودیت هایی خواهد داشت، مگر اینکه بشر راهی پیدا کند که بتواند با تنش میان رویکردهای جهانی و نسبی‌گرایی به حقوق بشر، دست‌وپنجه نرم کند. این نوشتار ایجاد مفاهیم حقوق بشری فراتر از چهارچوب‌های قانونی برای کشف چگونگی استناد به مفاهیم حقوق بشر از طریق آموزش برای کاهش جهل، تعصب، عدم تحمل مذهبی و ترس را که از اهداف همزیستی مسالمت‌آمیز هستند، بررسی میکند. همچنین، مسئولیت در قبال دیگران را بررسی میکند؛ نوعی مسئولیت که در برخورد فرهنگ ها و درگیری میان ملت ها مشهود نیست. این نوشتار طرح و برنامه ای را برای درک حقوق بشر بر اساس رویکردهای فلسفی، سیاسی، تاریخی، انسان‌شناسی، حقوقی و عملی حقوق بشر پیشنهاد می کند. که شامل ایجاد ارتباط بین نظریه و عمل است و عبارت است از: مشارکت در آموزش انتقادی از طریق فرایند گفتگو و تحقیق مشترک، آشنایی با ریشه‌های تاریخی حقوق بشر و کاربرد آن‌ها و درک اینکه مفاهیم حقوق بشر در هر سنت فرهنگی و مذهبی یافت می‌شود برای دفاع از این الگو، نمونه هایی را ارائه می دهد که موانع و چشم‌اندازهای موجود را نشان می دهد. در این راستا، اقداماتی را که در برنامه کارشناسی ارشد حقوق بشر دانشگاه کرتین در استرالیا انجام میشود به‌عنوان مدلی که ممکن است با دیگر زمینه ها سازگار باشد، معرفی می کند. در پایان، پیشنهادهایی برای روش های عملی که با آن می توان این طرح را به اجرا گذاشت، ارائه می‌گردد؛ ازجمله: تعهد آموزشی مادام‌العمر به حقوق بشر از طریق درک تاریخی و فلسفی، گفتگوی میان ادیان و تبادلات فرهنگی.

نافرمانی مدنی برای احترام به قانون و حقوق بشر

مارتا کونکا

دوره 15، شماره 2 ، مهر 1399، ، صفحه 137-152

https://doi.org/10.22096/hr.2020.45881

چکیده

فردی که قانونی را نقض می‌کند و وجدانش به او می‌گوید که این کار ناعادلانه است و کسی که مجازات حبس را می پذیرد تا وجدان جامعه درباره اقدام ناعادلانه خود را بیدار سازد، در واقع بالاترین درجه از ادای احترام ... بیشتر فردی که قانونی را نقض می‌کند و وجدانش به او می‌گوید که این کار ناعادلانه است و کسی که مجازات حبس را می پذیرد تا وجدان جامعه درباره اقدام ناعادلانه خود را بیدار سازد، در واقع بالاترین درجه از ادای احترام به قانون را ابراز کرده است.مارثا لوتر کینگ، ج ردر این نوشتار، نظریه ها و عواملی بحث می شود که دلالت دارند هنگام اجرای تغییرات ضروری و لازم‌الاجرا برای بهبود حوزه سیاسی و حوزه عمومی اجتماعی، پدیده نافرمانی مدنی یکی از قدرتمندترین و تأثیرگذارترین ابزارهای جامعه دموکراتیک است. در نخستین بخش به تعریف دقیق، اما مرسوم و متعارف نافرمانی مدنی پرداخته می شود که از سوی جان رالز در تئوری عدالت مطرح شده است. با توجه به این تعریف و شرایط کلی که اقدامات انجام‌شده در چهارچوب نافرمانی مدنی قابل توجیه باشد، تجزیه و تحلیل خود را بر دو جنبه اصلی مفهوم مورد بحث متمرکز خواهم کرد. در آغاز، درباره نافرمانی مدنی بحث خواهم کرد که در اصل یک عمل غیرقانونی است، اما به‌گونه‌ای متناقض، بالاترین احترام را برای قانون مثبته توسط شخصی که اقدام به نافرمانی مدنی می کند، از طریق تسلیم شخص در برابر قضاوت قانون که مورد اعتراض فرد است، بیان می‌کند. به‌این‌ترتیب، نافرمانی مدنی خود را به‌عنوان پدیدهای نشان می دهد که عدم شناسایی به‌وسیله قانون (قانونی نبودن)، دارای قدرت فوق قانونی لازم برای اعمال تغییرات در سیستم حقوقی ناعادلانه یا مقررات خاص ناعادلانه است. در بخش دوم اشاره خواهم کرد که نافرمانی مدنی، به‌عنوان یک عمل عمومی که مردم انجام می دهند (مشمول قانون خاص)، بیانگر اراده آنان است و بنابراین، (به‌خودی‌خود) در مواردی که در تضاد با منافع شخصی آنها باشد، نمی تواند به‌وسیله آنها مورد استفاده قرار بگیرد، اما همیشه از سوی «حس مشترک عدالت» (رالز) پشتیبانی می شود. از این فرض نتیجه میگیرم که حقوق بشر بین‌المللی، بر اساس ادعای طرفداران آن، یکی از اهداف اصلی فعالیت سیاسی در دهه اخیر است و باید از آن به روش نافرمانی مدنی حمایت شود. در بخش آخر، تعریف رالزین را به روشی بسیار گسترده تر و مرتبط‌تر، در مورد دنیای جهانی‌شدۀ امروزه مقایسه خواهم کرد.در این جهان، دولت های ملی هنگامی‌که با حوزه عمومی فراملی مواجه می شوند، به‌عنوان تنها بازیگر سیاسی متوقف می شوند و بنابراین، درک نافرمانی مدنی به‌عنوان یک عرصه عرضی مخالفت عمومی ارائه‌شده از سوی رولان بلیکر (2000) مناسب‌تر است. در این تعریف، نافرمانی مدنی نه‌تنها به ابزاری سیاسی برای موضوعات خاص یک جامعه تبدیل می‌شود، بلکه به ابزاری تبدیل می شود که به نام ارائه و تحمیل احترام به حقوق بشر بین‌المللی، به‌رغم تمام پارادایم‌های سنتی اجتماعی و مرزهای ملی، برای بسیج کردن بین المللی ابزارها و افراد استفاده می شود.

هویت زنان مسلمان و حقوق بشر

فاطمه بهندری

دوره 15، شماره 2 ، مهر 1399، ، صفحه 175-179

https://doi.org/10.22096/hr.2020.521268.1276

چکیده

پس از جنایت‌های انجام‌شده در دوران جنگ جهانی دوم، شهروندان جهان یک‌صدا خواستار یک سری اصول اخلاقی جهانی بودند. در تاریخ 10 دسامبر 1948 مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق بشر را تصویب کرد و ... بیشتر

سربستگی «حقوق بشر»

سید مسعود موسوی کریمی

دوره 15، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 1-13

https://doi.org/10.22096/hr.2020.118025.1181

چکیده

حقوق بشر به عنوان مبنایی برای قوانین ملّی و فرا ملّی ونیز به عنوان مشروعیت بخشنده به فرآیندهای سیاسی در این دو سطح شناخته می‌شود. بعلاوه، اعتبار بسیاری از نظریاّت علوم انسانی بر اساس نسبتشان با حقوق ... بیشتر

ملاحظات حقوق بشری در مقابله کیفری با پدیده دزدی دریایی

سید سجاد کاظمی

دوره 15، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 41-68

https://doi.org/10.22096/hr.2019.96644.1082

چکیده

طی یک دهه اخیر دزدان دریایی پس از سالها فترت مجددا فعالیت خود را در عرصه دریاها و آبراههای بین المللی از سر گرفته اند. این موضوع موجب غافلگیری جامعه جهانی شده و مجموعه ای از اقدامات عموما خشن و قهرآمیز ... بیشتر

حقوق بشر: گفتمان مسلّط جهانی سازی و فمینیسم

رکسانا بهرامیتش

دوره 15، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 219-228

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121765.1205

چکیده

فشار فزاینده ای از جانب ایالات متحده از طریق سازمان ملل برای اتخاذ تحریم های اقتصادی و سیاسی بر علیه ایران وجود دارد. کانون این تلاشها، مسائلی همچون پیشینهء ‌حقوق بشر و حقوق زنان در ایران است . هر چند ... بیشتر

دوره 18 (1402)

دوره 17 (1401)

دوره 16 (1400)

دوره 15 (1399)

دوره 14 (1398)

دوره 13 (1397)

دوره 12 (1396)

دوره 11 (1395)

دوره 10 (1394)

دوره 09 (1393)

دوره 08 (1392)

دوره 07 (1391)

دوره 06 (1390)

دوره 05 (1389)

دوره 04 (1388)

دوره 03 (1387)

دوره 02 (1386)

دوره 01 (1385)

کلیدواژه‌ها = حقوق بشر

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده