دوفصلنامۀ بین‌المللی حقوق‌بشر

مقاله پژوهشی

تعدد نظام‌های حقوقی و دموکراسی

جاوید غدیرف

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 5-21

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121446.1192

چکیده

مشکل اساسی که در این مقاله به آن پرداخته شده مسئلۀ کثرت‌گرایی قانونی است یا به طور دقیق‌تر کثرت‌گرایی سیستم‌های حقوقی در یک کشور که به دنبال کمک به خواسته‌های مرتبط با آزادی مذهبی می‌باشند. در تصمیمات ... بیشتر مشکل اساسی که در این مقاله به آن پرداخته شده مسئلۀ کثرت‌گرایی قانونی است یا به طور دقیق‌تر کثرت‌گرایی سیستم‌های حقوقی در یک کشور که به دنبال کمک به خواسته‌های مرتبط با آزادی مذهبی می‌باشند. در تصمیمات بحث‌برانگیز پرونده حزب رفاه، دادگاه استراسبورگ چنین اظهار داشت که ممنوعیت حزب رفاه ترکیه در یک جامعه دموکراتیک ضروری است؛ زیرا برنامه آن برای ایجاد سیستم‌های حقوقی متکثر با اصول بنیادی دموکراتیک سازگار نمی‌باشد. این مقاله سعی دارد مفهوم کثرت‌گرایی قانونی و آزمایش فرضیه‌های هنجاری را که دادگاه در رابطه با کثرت‌گرایی بررسی کرده است، واکاوی نماید. در این نوشتار چنین استدلال می‌شود که یک رویکرد بدون کثرت‌گرایی بیش از حد ساده می‌باشد و یک رویکرد لیبرال به درجات مختلفی از تکثرگرایی احتیاج دارد. لازم است حداقل به دو زمینه اصلی نظری اشاره شود که در این مسئله باید مورد توجه قرار گیرد. یک مسئله بدون شک «دموکراسی مبارز» است. هنگامی که فرض کنیم دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی و کثرت‌گرایی قانونی ناسازگار هستند، ما تعریفی از دموکراسی ارائه می‌دهیم که ضمن حفظ ادعای دموکراتیک بودن این امکان را به ما می‌دهد که هر گونه تغییری در دموکراسی را رد کنیم. اگر بدانیم دموکراسی به معنای اساسی چیست و برای محافظت از چه ارزش‌هایی ایجاد شده است، ما می‌توانیم به عنوان در قالب محافظت از چنین ارزش‌هایی، هرگونه تغییر در آن دموکراسی را به طور قانونی رد کنیم. زمینه دیگری که مرتبط است، مسئله جهانی بودن و نسبیت‌گرایی فرهنگی است. اولین بار وقتی ظاهر می‌شود که دموکراسی را به عنوان یک مفهوم اساسی تعریف کنیم و این مفهوم لزوماً دربرگیرنده نوعی قضاوت ارزش‌هاست. همچنین این موضوع وقتی مرتبط و مهم می‌شود که ما به یاد داشته باشیم که دلیل منطق کثرت‌گرایی قانونی برای شناخت، احترام و تحمل نظرات و دیدگاههای مختلف «سعادت»، ضروری است. ایده نسبیت‌گرایی و کثرت‌گرایی قانونی در شکل خالص آن در نسخه کلاسیک سیستم حقوق بین‌الملل دولت محور، که در آن دولت‌ها حاکمیت داخلی برابر و نامحدود دارند، ارائه شده است. اما حتی در داخل کشور نیز هر نوع و نمونه‌ای از کثرت‌گرایی قانونی به احترام و تحمل ارزش‌ها و دیدگاه‌های مختلف هنجاری مربوط می‌باشد. تنها اجماع صریح و روشن جهانی بر همه قوانین و ارزش‌ها می‌تواند رد کامل کثرت‌گرایی قانونی را توجیه کند. این مقاله با تلاش برای روشن شدن درک‌های تکثرگرایی حقوقی در علوم اجتماعی و حقوق آغاز می‌شود. بخش دوم سعی خواهد کرد که یک استدلال لیبرال را به نفع پیشبرد کثرت‌گرایی قانونی مبتنی بر حقوق فردی، آزادی دین و وجدان را تا حدی تعریف کند. به جای تکیه بر استدلال «حقوق جمعی»، نویسنده بر این باور است که تا جایی که زندگی و آگاهی مذهبی بخش مهمی از شخصیت و خودمختاری فردی تلقی شود، حقوق فردی مبنای کافی را برای این ادعا فراهم می‌کند. بخش سوم سعی دارد با در نظر گرفتن استدلال علیه چنین الگویی از جامعه، ادعاهای تکثرگرایی قانونی را متعادل کند.

مقاله پژوهشی

مسلمان کیست؟ تعهدات بنیادی و هویت فرهنگی

عقیل بیلگرامی

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 23-48

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121448.1193

چکیده

یک نکته اساسی نظری در باب این مقاله این است که اگر الزامات و تعهدات بنیادی و پرسش‌های مرتبط با هویت فرهنگی که با خود به همراه دارد (در باب اینکه ایکس چیست؟) در قالب تحلیل کارکردی از یک نوع که من سعی کرده‌ام ... بیشتر یک نکته اساسی نظری در باب این مقاله این است که اگر الزامات و تعهدات بنیادی و پرسش‌های مرتبط با هویت فرهنگی که با خود به همراه دارد (در باب اینکه ایکس چیست؟) در قالب تحلیل کارکردی از یک نوع که من سعی کرده‌ام در باب هویت اسلامی ارائه دهم فهمیده می‌شود، آنگاه این امکان وجود دارد که این تعهدات و الزامات در معرض انتقادات مختلفی در فضاهای خاص تعارضات ممکن، قرار بگیرد. به نظر می‌رسد تمام این‌ها دامنه و توجهات بیشتری را به فلسفه اخلاق نسبت به آنچه ویلیامز مطرح کرده، معطوف می‌کند. حتا پس از تصدیق صحت نقش محوری ایده الزامات بنیادی و صحت انتقادات او از فلسفه اخلاق سنتی. این مقاله پرسش «مسلمان کیست؟» را در دیالکتیک یک تعارض ناشی از نگرانی برای اصلاحات اسلامی بررسی می‌کند. این تعارض به دلیل تعهدات بنیادین مسلمانان نسبت به یک دکترین است که شامل ویژگی‌هایی است که غالباً توسط مسلمانان مطلق انگار مورد استفاده قرار می‌گیرد و به طور ریشه‌ای، مسلمانان معتدل با آن‌ها مخالفند. در یک تحلیل کامل از این الزامات، عملکرد دفاعی خود را در ناتوانی تقابل قدرتمند و خلاق با مطلق‌گرایان آشکار می‌کند. و علاوه بر این اگر این عملکرد از تعهد به عنوان یک ابتناء عمیق درونی اما در قالب مغالطه مرسوم فلسفی تشخیص داده شود، آنگاه برای مسلمانان معتدل امکان‌پذیر خواهد بود تا به راهی برای خروج از این تعارض اندیشه کنند و ماهیت تعهد خود را به اسلام تبدیل نمایند به صورتی که از این راه ناتوان نشوند. بنابراین مسئله هویت، «مسلمان کیست؟» پاسخ‌‌های بسیار متفاوتی پس از آن و پیش از اینکه این دیالکتیک در باب اصلاحات مطرح شود، به دست می‌آورد. بنابراین این دیالکتیک مذاکره‌پذیری مفهوم هویت و نکات روش‌شناختی که من از آن‌ها شروع کردم را هم‌زمان با موقعیتی که دارد، حفظ می‌کند و ضرورت و جذابیتی که چنین سؤالاتی برای ما به وجود می‌آورد را توضیح می‌دهد.

مقاله پژوهشی

محدود ساختن حقوق بشر به دلایل مذهبی: بنیاد و مرزها؛ چشم‌اندازی از دادگاه حقوق بشر اروپا

استیون دوُلف؛ دیدایر پَک کو

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 49-58

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121452.1195

چکیده

حقوق بشر و دین اغلب می‌توانند تقویت‌کننده یکدیگر باشند. بنابراین، دین در پیشبرد احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی نقش اساسی دارد. به عنوان مثال، ضروریات اخلاقی مانند «زندگی هیچ انسانی را نگیرید» ... بیشتر حقوق بشر و دین اغلب می‌توانند تقویت‌کننده یکدیگر باشند. بنابراین، دین در پیشبرد احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی نقش اساسی دارد. به عنوان مثال، ضروریات اخلاقی مانند «زندگی هیچ انسانی را نگیرید» یا «شما نباید دزدی کنید» را می‌توان در کلیه ادیان اصلی جهان یافت و به عنوان الهام‌بخش قوانین اساسی که توسط انسان ساخته شده است عمل کرده‌اند. با این همه، قوانین دینی نیز می‌توانند در تضاد با قوانین ساخته دست بشر و معاهدات حقوق بشری باشد. صرفاً برای بیان یک مثال، طبق دین مسیحیت برای زنان غیر ممکن است که کشیش شوند، در حالی که معاهدات متعدد حقوق بشر به وضوح تبعیض بین جنسیت‌ها را منع می‌کند. دقیقاً در این موارد بحث‌برانگیز است که دولت‌های ملی اغلب مداخله می‌کند و بین قوانین دینی یا معاهدات انسانی دست به رفتارهای ترجیحی می‌زند. زمانی که دولت دخالت می‌کند، از آنجایی که آزادی دینی جزو حقوق اساسی انسان است، باید این کار را با روشی بسیار دقیق انجام دهد. بنابراین، دولت مکرراً باید تلاش کند تا تعادل بین این حق و سایر حقوق افراد تعادل برقرار کند. یک کنوانسیون منطقه‌ای که از حقوق دینی مانند آزادی مذهب و اعمال دینی مانند سایر حقوق اساسی محافظت می‌کند، کنوانسیون اروپایی حقوق بشر است که در این مقاله به بررسی آن خواهیم پرداخت. کشورهایی که عضو شورای اروپا و عضوی از این کنوانسیون هستند، باید در حالی که توسط دادگاه حقوق بشر اروپا نظارت می‌شوند، سعی کنند تعادل را اعمال کنند. بنابراین، در نهایت وظیفه یافتن تعادل بین این حقوق در اروپا به دادگاه اروپا واگذار شده است و قوانین این دادگاه به صورت ویژه‌ای روشنگر روابط بین این دو دسته از حقوق می‌باشد. بررسی این سیستم قضایی و قانونی به ما این امکان را می‌دهد تا دریابیم که چگونه رابطه بین حقوق دینی و سایر آزادی‌های اساسی در سیستم حقوق بشر اروپا درک می‌شود. یک سؤال اساسی که مطرح می‌شود این است که دادگاه چگونه و تا چه حدی می‌تواند محدودیت‌ها و استثنائات در و بر سایر حقوق بشر را در هنگام بحث و گفتگو در مورد مسائل دینی اعمال کند. به عنوان مثال، آیا می‌توان آزادی شخصی یک نفر به منظور حفظ اعتقادات مذهبی شخص دیگر را محدود کرد؟ آیا دادگاه اروپا در مواجهه با پرونده‌های مذهبی از روند عادی عمل خود منحرف می‌شود؟ آیا چنین پیش زمینه‌های مذهبی شرایط ویژه‌ای را ایجاد می‌کنند که امکان اعمال رفتار متفاوتی را فراهم می‌کند، و اگر چنین است، آیا این امر قابل توجیه است؟ و از طرف دیگر، مرزهای نهایی که سایر حقوق بشر بر دین، حقوق و سنت‌های مذهبی قرار می‌دهد چیست؟ کجا خط کشیده شده است؟ هدف از این مطالعه، بررسی دادرسی دادگاه حقوق بشر اروپا در جستجوی پاسخ به این سؤال اساسی است. این مقاله زمانی که به نظر می‌رسد مفاد کنوانسیون در تضاد با آزادی دینی که قبلا ذکر شد و در محدوده وسیعتر، متضاد با سایر حقوق، قوانین و آداب و رسوم دینی باشد، به جای اینکه تنها به حق آزادی مذهب مندرج در ماده 9 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر توجه کند، بیشتر بر سایر حقوق بشر مندرج در کنوانسیون متمرکز می‌شود. احکام دیوان، که به نظر می‌رسد در چنین مواردی موضع بسیار ظریفی می‌گیرد، مورد بررسی قرار می‌گیرد. مطالعه این پرونده حقوقی نه تنها به کشف وضعیت حقوق مذهبی در مقایسه با سایر حقوق اساسی کمک می‌کند، بلکه ممکن است منبع الهام‌بخش سیستم بین‌المللی حقوق بشر برای ارتقاء سازش بین ادیان مختلف باشد. بررسی روشی که دادگاه اروپا در پی رسیدگی به چنین مواردی است، ضمن رعایت تنوع و آزادی دینی، ما را به سمت ایده‌های جدید در مورد چگونگی اجرای حقوق بشر در فرهنگ‌های مختلف مذهبی سوق می‌دهد. به طور خلاصه، کاوش در این سیستم حقوق بشری پاسخی به سؤالات مطرح شده فوق خواهد داد که ما را به سمت ایده‌های جدید در خصوص حق فوق‌العاده مهمی که به وسیله آزادی مذهبی فرد محافظت می‌شود، سوق می‌دهد.

مقاله پژوهشی

حمایتِ حقوق بشر: نقش ظرفیت‌های نهادها و سازگاری انتخابی

پیتمن پاتر

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 59-82

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121443.1191

چکیده

سازگاری منتخب/ انتخابی روند تطبیق قوانین بین‌المللی حقوقی با شرایط محلی را توصیف می‌کند. زمینه‌های نهادی و فرهنگی برای سازگاری انتخابی شامل روندی هستند که طی آن رویه‌های نهادی و ساختار‌های سازمانی ... بیشتر سازگاری منتخب/ انتخابی روند تطبیق قوانین بین‌المللی حقوقی با شرایط محلی را توصیف می‌کند. زمینه‌های نهادی و فرهنگی برای سازگاری انتخابی شامل روندی هستند که طی آن رویه‌های نهادی و ساختار‌های سازمانی غیر محلی با هنجارهای محلی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این روند را می‌توان با استناد به اجرای محلی رژیم‌های بین‌المللی حقوق بشر نشان داد. سازگاری انتخابی با روش‌هایی امکان پذیر می‌شود که دولت‌ها، نخبگان و دیگر جوامع تفسیری ترجیحات هنجاری خود را در جریان تفسیر و به کارگیری قوانین عملی بیان کنند. سازگاری انتخابی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله ادراک، مکمل بودن و مشروعیت. ادراک بر فهم هنجارها و رویه‌های خارجی و محلی تأثیر می‌گذارد. در واقع یک اصل فیزیک هسته‌ای، شرایطی را که به وسیله آن می‌توان پدیده‌های ظاهرا متناقض را به روش‌هایی ترکیب کرد که خصوصیات اساسی هر مؤلفه حفظ شود و در عین حال این امکان را برای آن‌ها فراهم سازد که با هم به شکلی تقویت‌کننده و مؤثر همکاری کنند را به صورت کامل توصیف می‌کند. مشروعیت به میزان حمایت اعضای جامعه محلی از اهداف و پیامدهای سازگاری انتخابی بستگی دارد. از آنجایی که جوامع تفسیری محلی تلاش می‌‌کنند تا قوانین بین‌المللی را با هنجارهای محلی هماهنگ کنند، این سه عامل تأثیر به‌سزایی در پیروی نهادهای محلی از رژیم‌های بین‌المللی حقوق بشر دارند. در این مقاله الگوی سازگاری انتخابی بر عملکرد تعهدات بین‌المللی حقوق بشر مانند حق بر توسعه اعمال خواهد شد و نشان می‌دهد که چگونه سازگاری انتخابی بر پویایی حق بر توسعه تأثیر می‌گذارد و همچنین چگونه پیروی از قوانین بین‌المللی حقوق بشر می‌تواند متناسب با فرهنگ حقوقی و سیاسی محلی باشد.

مقاله پژوهشی

حق شرط‌های اسلامی به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان

ایرنه پییترو پائولی

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 83-108

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121455.1198

چکیده

مطالعه من درمورد حق شرط‌ به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان (CEDAW) و سازگاری آن‌ها با رژیم کنوانسیون وین در مورد حقوق معاهدات است. این مقاله بر حق شرط‌های محتوایی که بر گرفته از احکام اسلامی هستند ... بیشتر مطالعه من درمورد حق شرط‌ به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان (CEDAW) و سازگاری آن‌ها با رژیم کنوانسیون وین در مورد حقوق معاهدات است. این مقاله بر حق شرط‌های محتوایی که بر گرفته از احکام اسلامی هستند و توسط مسلمانان بر کنواسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان اعمال شده است متمرکز است. برخی از حق شرط‌ها به دلیل اینکه با روح و هدف کنواسیون در تضاد هستند قابل اجرا نیستند. من بر پارادوکس بین افزایش حداکثری اعضای کنواسیون در قبال به خطر انداختن یکپارچگی آن و میزان تحت تأثیر‌ قراردادن ماهیت کنواسیون توسط حق شرط‌ها، تحمل اختلاف بین قوانین و عملکرد دولت‌ها و تعهدات کنوانسیون که در دستیابی به اهداف کنوانسیون مانع تراشی می‌نماید، تأکید می‌کنم. من همچنین این سؤال را مطرح می‌کنم که آیا معیار سازگاری کنواسیون در مورد قرارها برای پذیرش برخی حق شرط‌های اساسی که با ماهیت کنواسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان در تضاد است، تأثیر‌گذار است؟ من فکر می‌کنم موضوع «هدف و روح» یک موضوع ذهنی است، عملکرد کشورهای مختلف یکسان نیست و با توجه به مواردی که برخی دولت‌ها در باب یک حق شرط خاص به مخالفت می‌پردازند، تأثیر ملاحظات سیاسی و یا برون مرزی بر آن‌ها مشخص است. من به طور خاص بر پارادوکس اعتراضات نسبت به یک حق شرط تأکید می‌کنم که همان تأثیر‌ پذیرش را دارد در زمانی که کشور‌های شرط‌گذار و کشورهای مختلف همچنان روابط قراردادی خود را حفظ می‌کنند. بنابراین، هیچ تفاوتی در تأثیرات حقوقی یک حق شرط پذیرش شده و مخالفت یک کشور که مانع از لازم الاجرا شدن قرارداد بین این دو کشور نمی‌شود، وجود ندارد. در یک تحلیل عمیق‌تر بررسی می‌کنم که چگونه حق شرط‌های مبتنی بر شریعت شامل هنجارهای متناقض (آزادی دین و قوانین برابری) می‌باشد. با یادآوری دیدگاه «متعادل کردن منافع»، من معتقدم که این می‌تواند یک رویکرد معقول باشد، اما در عمل یافتن نوعی از تعادل که علیه زنان تبعیض‌آمیز نباشد دشوار است. سپس من تحلیل می‌کنم که آیا این حق شرط‌ها حاکی از یک نوع نزاع عمیق ایدئولوژیک بین حقوق زنان در اسلام و حقوق زنان مستخرج از معاهدات حقوق بشری است؟ و اینکه حق شرط‌ها چگونه نماینده وضعیت زنان در کشورهای وضع‌کننده حق شرط‌ها هستند. سؤال من این است که عوامل محرک پشت پرده برای اعمال حق شرط چیست؟ و آیا باید حق شرط‌ها را در یک چشم‌انداز وسیع‌تر سیاسی و اجتماعی - اقتصادی از بستر داخلی و بین‌المللی بررسی کرد؟ سؤال بعدی من این است که آیا کشورها به طور واقعی به قوانین قراردادها متعهد هستند یا صرفاً در برخی از شرایط سیاسی به قراردادها متعهد می‌شوند.

مقاله پژوهشی

اسلام، صلح و کثرت‌گرایی مذهبی: تحلیلی از آثار اصغر علی مهندس

نیگار عطاالله

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 109-120

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121463.1202

چکیده

در زمانی که دین در شکل دادن و تعریف روابط بین جامعه و بین دولت در سراسر جهان قدرت ویژه‌ای را به عهده گرفته است، نیاز به تکامل درک و فهم دین برای مقابله خلاقانه با واقعیت کثرت‌گرایی دینی به عنوان یک ضرورت ... بیشتر در زمانی که دین در شکل دادن و تعریف روابط بین جامعه و بین دولت در سراسر جهان قدرت ویژه‌ای را به عهده گرفته است، نیاز به تکامل درک و فهم دین برای مقابله خلاقانه با واقعیت کثرت‌گرایی دینی به عنوان یک ضرورت مهم مطرح شده است. این مسئله برای مؤمنین نگران و درگیر اجتماعی در تمام ادیان وجود دارد. این مقاله به این موضوع می‌پردازد که برخلاف تصورات کلیشه‌ای گسترده اسلام را می‌توان به عنوان مروج گفت و گو میان ادیان و روابط بین پیروان مذاهب مختلف معرفی کرد. این بحث درمورد کار یک محقق برجسته، فعال و مسلمان هندی، اصغر علی مهندس (انجینیر) است، و بررسی می‌کنیم که چگونه او با منابع اصلی اسلام به منظور توسعه کلام اسلامی در حوزه کثرت گرایی و عدالت اجتماعی سر و کار دارد. با توجه به اینکه امروزه در بسیاری از نقاط جهان درگیری‌ها بین مسلمانان و افراد دیگر ادیان است‌، رویکرد خلاقانه او نسبت به قرآن یک روش جایگزین برای تصور اسلام و احکام اسلامی برای روابط بین مسلمانان و دیگران ارائه می‌دهد. این رویکرد به اسلام، اسلام را به جای ابزاری برای جنگ و خونریزی به عنوان ابزاری برای صلح معرفی کرد که می‌تواند راه‌گشا و الهام بخش برای کار در جهت حل مسالمت‌آمیز بسیاری از درگیری‌ها که در آن مسلمانان درگیر هستند فراهم کند.

مقاله پژوهشی

فراتر از مدارا: صلح، گفتگو و آزادی مذهبی

جرمی ایگرس

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 121-135

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121456.1199

چکیده

به طور گسترده پذیرفته شده که آزادی عمل در دین و زندگی بر اساس اعتقادات مذهبی، یک حق اساسی بشر و کلید همزیستی مسالمت‌آمیز در جوامع مذهبی و ملت‌ها است. در این مقاله من به مشکلاتی که ناشی از تعارض میان اعتقادات ... بیشتر به طور گسترده پذیرفته شده که آزادی عمل در دین و زندگی بر اساس اعتقادات مذهبی، یک حق اساسی بشر و کلید همزیستی مسالمت‌آمیز در جوامع مذهبی و ملت‌ها است. در این مقاله من به مشکلاتی که ناشی از تعارض میان اعتقادات مذهبی صادقانه با حقوق دیگران ایجاد می‌شود، خواهم پرداخت.در ایالات متحده، دو وضعیت از این دست مورد توجه گسترده قرار گرفته بود. یک مورد شامل داروسازانی است که از تحویل قرص‌های ضد بارداری خودداری می‌کنند، زیرا آن‌ها معتقدند که استفاده از انواع خاصی از پیشگیری از بارداری، اعتقادات مذهبی مسیحی آن‌ها را نقض می‌کند. مورد دیگر شامل رانندگان تاکسی مسلمان است که به دلایل مشابه از حمل و نقل مسافرهای الکلی خودداری می‌کنند. در پاسخ به چنین درگیری‌هایی، مدارای مذهبی اغلب به عنوان یک راه حل مورد استقبال قرار می‌گیرد. در جامعه غربی، ایده تحمل مذهبی را می‌توان به جان لاک مرتبط دانست و در کارهای فیلسوف سیاسی جان راولز نیز توجه قابل توجهی به تحمل مذهبی مشاهده کرد. در سال‌های اخیر، مدارا به عنوان یک ارزش عمومی که از طریق برنامه‌‌هایی که مدارا را در مدارس دولتی آموزش می‌دهند، پذیرفته شده است. براون استدلال می‌کند که مدارا «چارچوبی فقیرکننده و فقیرنشین است که از طریق آن درگیری‌ها و وقایع داخلی، مدنی و بین‌المللی شکل می‌گیرد ...» تجربه مدارا و تحمل به ناچار یکی از مصادیق تمکین از اجتناب است. هدف مدارا به عنوان حاشیه‌ای، فرومایه، دیگری، در خارج از جامعه، در برخی از روابط عداوت با جامعه ساخته شده است. علاوه بر این، همانطور که دانشمند حقوقی استنلی فیش متذکر می‌شود، دکترین مدارا «عدم مدارا را مشروعیت می‌بخشد و حتی خواستار آن می‌شود زمانی که موضوع عدم تحمل اشخاصی هستند که به دلیل دلبستگی بیش از حد به فرهنگ، به نظر می‌رسد که ناتوان از مدارا هستند» این انتقادات از مدارا چه تأثیر‌ی دارد بر چگونگی بررسی موارد واقعی درگیری بین اعتقادات مذهبی و حقوق دیگران؟ همانطور که وندی براون خاطرنشان می‌کند: «بدیهی است»، اگر این گزینه‌ها باشد، همیشه مدارا کردن آن‌ها بهتر از مدارا نکردن آن‌ها می‌باشد. اما من معتقدم که امکانات مبتنی بر گفتگو فراتر از مدارا هستند. اهمیت گفت و گو توسط اندیشمندان از جمله محمد خاتمی و فیلسوف کوامه آنتونی آپیا از دانشگاه پرینستون، نویسنده کیهان‌شناسی: اخلاق در دنیای غریبه‌ها (W.W. Norton) تأکید شده است. من چنین استدلال می‌کنم که گفت و گوی بین فرهنگ‌های مختلف و حتی بین بخش‌های مختلف جامعه متنوع فرهنگی به چیزی بیش از استدلال منطقی نیاز دارد. در عوض، به مکالمه‌ای عمیق‌تر نیاز دارد که درک تاریخ و زندگی روزمره یکدیگر را توسعه دهد و تلاش کند تا به یک سطح اعتماد و احترام متقابل برسد. در پایان، من در مورد راه‌هایی که این نوع گفتگو بین ایمان‌ها می‌تواند به ایجاد علت صلح کمک کند بحث خواهم کرد.

مقاله پژوهشی

زمان دین و حقوق بشر

لوئیس وُلچر

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 137-182

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121451.1194

چکیده

در دنیای امروز، تمایز روشنگری بین دین مثبت و طبیعی یک نقطه عزیمت مفید برای تفکر در مورد رابطه بین دین و حقوق بشر را فراهم می‌کند. مطابق عقل‌گرایی قرن هجدهم، دین طبیعی به ساده‌ترین شکل از آن عقاید تشکیل ... بیشتر در دنیای امروز، تمایز روشنگری بین دین مثبت و طبیعی یک نقطه عزیمت مفید برای تفکر در مورد رابطه بین دین و حقوق بشر را فراهم می‌کند. مطابق عقل‌گرایی قرن هجدهم، دین طبیعی به ساده‌ترین شکل از آن عقاید تشکیل شده است که عقل می‌تواند بدون تناقض آن را بپذیرد؛ مانند وجود خدا و جاودانگی روح (ولتر). در حالی که مذاهب مثبت صرفاً گروهی از نهادهای ‌انشعاب یافته، عقاید تعصب‌آمیز، مراسم و عقاید مختلف هستند که انسان‌ها در طول تاریخ برای خود ایجاد کرده‌اند. در دین طبیعی، هوشیاری الوهیت را در درون خود می‌یابد و در نتیجه در قبال قوانینی که می‌سازد و پیروی می‌کند، مسئول است. در دین مثبت، خدا دستورات خود را از خارج اعمال می‌کند. هرچند با وجود اختلاف آن‌ها، هر دو نوع دین برای فهماندن ادعاهای خود به همان مفهوم موقت متکی هستند: آن‌ها زمان را به عنوان یک دنباله خطی خالص (T1،‌ T2،‌ T3،‌ و غیره) تصور می‌کنند که به شکل سه جانبه گذشته، حال و آینده تقسیم می‌شود. از نظر دین مثبت این ساختار از موجودیت یک گذشته به خوبی شکل گرفته که مقدمات مقدس شمردن احترام به حقوق بشر برای اولین بار برای یک بنیان مقدس آشکار شد. پیشینه این زمان گذشته، که در قالب نوشتار مقدس است تبدیل به یک ابزار با ثبات می‌شود که چنین فکر می‌شود برای زمینه سازی هرگونه اقدام بعدی که قصد دارد عادل باشد لازم و ضروری است. گرچه دین طبیعی، به نوبه خود، سعی دارد از جزم گرایی از طریق مجاز شمردن دلایل عملی برای استنباط عمل درست از درون قوانین اخلاقی که خداوند مقرر داشته است، اجتناب کند. مفهوم دقیق استنباط به طور کلی مستلزم همان ساختار سه جانبه زمان است: پس به این معنا است که افراد عاقل می‌توانند قانون را برای خودشان فقط در زمان گذشته وضع کنند، حتی اگر در گذشته بسیار نزدیک باشد، همواره باید (و از این رو از پیش مجوز) بر حق بودن کاری درست، عمل کند. طبق دین مثبت، خداوند قوانین اخلاقی را به مردم می‌دهد؛ طبق دین طبیعی، خداوند به آن‌ها دلیل می‌دهد که اجازه داشته باشند قوانین اخلاقی معتبری را برای خودشان تهیه کنند. تفاوت بین تاریخ نگاری و زمان تاریخی مطابق با تفاوت‌های فرومایگی و آزادی، اندیشه و عمل و تعیین و عدم تعیین است. زمان خطی با ارائه بستر مناسب برای حقوق بشر سعی در آشتی عقل و تاریخ دارد. اما همان‌طور که گوته می‌گوید، در ابتدا این عمل بود نه کلمه. اتخاذ یک زمان واحد به عنوان تاریخ تدارک ذاتی قانونی ساختن بی‌اساس حقوق بشر است، اما همانطور که کانت می‌گوید شهودهای بدون مفاهیم کور هستند. این مقاله تضاد غنی این دو حالت زمانی را روشن می‌کند و در مورد اهمیت آن‌ها برای وظیفه تفکر در مورد رابطه دین و حقوق بشر تأمل می‌کند.

مقاله پژوهشی

خشونت، اسلام و حقوق بشر: اسلام، دین صلح است یا دین جنگ؟

انیسه ون انگلند

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 183-205

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121453.1196

چکیده

در زمانه اقدامات تروریستی، جنگ‌های داخلی در افغانستان و عراق و پس از کاریکاتورهای سخنرانی پیامبر و پاپ شانزدهم در مورد خشونت در اسلام، ضروری است که جامعه دانشگاهی اسلامی درباره یک موضوع مهم صحبت کند: ... بیشتر در زمانه اقدامات تروریستی، جنگ‌های داخلی در افغانستان و عراق و پس از کاریکاتورهای سخنرانی پیامبر و پاپ شانزدهم در مورد خشونت در اسلام، ضروری است که جامعه دانشگاهی اسلامی درباره یک موضوع مهم صحبت کند: مفاهیم صلح و جنگ در اسلام. این مقاله به بررسی و تحلیل این مفاهیم می‌پردازد و بر اسلام به عنوان دین صلح که مروج حقوق بشر و ارزش‌های بشردوستانه است، تأکید می‌شود. نویسنده به منظور نقد و رد به استدلال‌هایی می‌پردازد که اسلام را دین خشونت می‌دانند. در واقع نویسندگانی وجود دارند که اسلام را دین خشونت می‌دانند که در درون خود بذر تنفر، نژادپرستی و بسیاری ارزش‌های دیگر خلاف حقوق بشری را دارا می‌باشد. این نویسندگان معمولاً شرق‌شناس هستند. در این مقاله توضیح داده می‌شود که چرا این نظریه‌ها اشتباه هستند. البته در این میان گروه‌های افراطی وجود دارند که تفسیرهای تحریف شده از اسلام را که کشتارهای گسترده (تروریسم، WMD، حملات انتحاری) را توجیه می‌کنند و ارائه می‌دهند. نویسنده مقاله نمونه‌هایی را برای توضیح چگونگی تکیه این جنبش‌ها بر دیدگاههای تحریف شده و پوچ گرایانه در مورد اسلام ارائه می‌دهد. سپس اقدامات مختلفی را که به نفع معرفی اسلام به عنوان دین صلح و ترویج آن، حقوق بشر و ارزش‌های انسان دوستانه تعریف خواهد شد. عذرخواهی کنندگانی وجود دارند که از تهاجمی بودن مفهوم جهاد عذرخواهی می‌کنند (نویسنده با این موضع مخالف است)؛ نویسندگان تندرو مانند آل مودودی وجود دارند که نسبت به نقش اسلام در جنگ موضع تهاجمی‌تری دارند. با وجود این موقعیت، مهم است بدانید که چنین نویسندگان همیشه معیارهای انسانی و بشردوستانه را حفظ می‌کنند. سرانجام در این مقاله دیدگاه دانشمندان مسلمان را که اسلام را دین صلح می‌دانند ارائه خواهند کرد (نویسنده مقاله خود را با این دیدگاه مرتبط می‌کند). لازم به ذکر اهمیت و قدرت پیشبرد این استدلال است که اسلام آیین صلح و ترویج آن، حقوق بشر و ارزش‌های انسان دوستانه است. این استدلال در زمان اعمال تروریستی انجام می‌شود که به نام اسلام انجام می‌شود و لازم است دانشمندان یادآوری کنند که اسلام دارای میراث صلح عمیق است و از این نظر جهاد به عنوان سلاح بازدارنده یا یک مفهوم دفاعی تلقی می‌شود.

مقاله پژوهشی

به سوی یک فرهنگ حقوق بشری: مذاهب جهانی و مسئولیت ملی

جاش بروباکر

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 207-220

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121454.1197

چکیده

تأسیس شورای حقوق بشر در سازمان ملل فرصتی دیگر برای ایالات متحده برای رهبری مؤثر در راستای اجرای حقوق بشر در سطوح بالاتر بود. این فرصت برای تغییر قابل توجه و زمانمند تغییر پارادایم با طرفداری بسیار کمی ... بیشتر تأسیس شورای حقوق بشر در سازمان ملل فرصتی دیگر برای ایالات متحده برای رهبری مؤثر در راستای اجرای حقوق بشر در سطوح بالاتر بود. این فرصت برای تغییر قابل توجه و زمانمند تغییر پارادایم با طرفداری بسیار کمی از میان رفت. امتناع آمریکا از نامزد شدن در انتخابات ریاست HRC (شورای حقوق بشر)، اگرچه ضربه فلج‌کننده‌ای نبود، اما شورا را از نفوذ قدرتمندترین ملت جهان محروم کرد. توانایی و تمایل آمریکا برای فرار از بررسی سوابق حقوق بشر خود، یک شکست مهم نمادین برای پیشرفت حقوق بشر است. این عملکرد ناامیدکننده اخیر، خلأ رهبری را به وجود می‌آورد که سایر کشورها با قدرت کمتر بعید به نظر می‌رسند آن را پر کنند. در حقیقت پرسش من این است که آیا کشورها مایل هستند و یا قادر به ایجاد تغییر در جهت تحقق کامل‌تر حقوق بشر جهانی هستند؟ اگر این‌گونه نباشد، چه بازیگران دیگری می‌توانند نقش «حرکت اصلی» را بر عهده بگیرند؟ نیروی‌های بازار تجارت بازیگران بسیار مهم و پویایی در سطح جهانی و محلی هستند. مشاغل به طور کلی، در زندگی افراد عادی و در دامنه و نفوذ جهانی بسیار تأثیر‌گذار و قدرتمند هستند. با این حال مشاغل به دلیل ناهمگنی زیاد، مناسبت‌ها و ریشه‌های متفاوت همیشه به نفع حقوق‌بشر در سطح جهانی عمل نمی‌کنند. مؤسسات اقتصادی که مستقیماً با بازارهای جهانی ارتباط برقرار می‌کنند، در درجه اول نگران سیاست‌های توسعه و تجارت کشورها هستند. این نهادها به برخی از کشورها فشار می‌آورند تا سوابق حقوق بشری خودشان را بهبود ببخشند. با این حال، مؤسسات اقتصادی اصلی فعلی برای اجرای احکام خود یا تأمین بودجه خود به کشورها وابسته هستند. علاوه بر این، نفوذ آن‌ها در برابر کشورهای قدرتمندتر کاهش می‌یابد، و تعامل مستقیم آن‌ها با جوامع محلی محدود می‌شود. کمک و مشارکت جامعه تجارت بین‌الملل بسیار مهم است، اما نمی‌توان به عنوان عامل اصلی تغییر پارادایم در اجرای حقوق بشر به آن‌ها اعتماد کرد. مؤسسات مذهبی به دلیل نحوه عملکردشان که شامل توضیح رفتار بد و خوب و تشریح آنچه که هست و آنچه که باید بشود، برای تأثیر‌گذاری بر اجرای حقوق بشر به طور خاص گذاشته شده‌اند. تعداد زیاد پیروان ادیان بزرگ جهانی این امکان را به پیروان این ادیان‌ها می‌دهد که بر حقوق بشر جهانی تأثیر‌ بگذارند. آن‌ها همچنین دارای یک ساختار راهنما هستند که برای دستیابی به توزیع عادلانه‌تر حقوق برای همه لازم است. مردم قادر به تأثیر گذاشتن بر محیط پیرامون خود هستند و ساختارهای اعتقادی مذهبی می‌توانند در هماهنگی بین فعالیت‌های تغییر به صورت مثبت کمک کنند. بنابراین لازم است چگونگی تأثیر‌ مؤسسات مذهبی در دستیابی به افزایش اجرای حقوق بشر توصیف و تحلیل شوند. از موانع قابل توجه در این میان می‌توان به: تعارض‌های خشونت آمیز گذشته و حال بین افراد با مذاهب مختلف، ساختار اعتقادات تقابلی، عدم تحمل و افراط‌گرایی در درون گروه‌های مذهبی، و مشکل تأثیر‌‌گذاری بر روی یک گروه متنوع از معتقدان مذهبی برای انجام یکسان و کل نگرانه یک عمل مشخص اشاره کرد. یکی از راه‌های مؤسسات مذهبی برای تغییر در اجرای بیشتر حقوق بشر، این است که به عنوان یک محدودیت اخلاقی سازمان یافته برای دولت‌ها عمل کنند. در این مقاله سعی شده است حوزه‌هایی که ادیان اصلی در آن مشترک هستند و می‌توانند عاملی برای اقدامات مشترک حقوق بشری باشند، شناسایی شود. علاوه بر این، این تمرکز بر روشهایی است که گروه‌های مذهبی برای تأثیرگذاری در دولت خود به منظور تحقق تغییر مثبت از آن‌ها استفاده کرده‌اند.

مقاله پژوهشی

مواجهه با دیگری در دنیای جهانی شده: درس‌هایی از رویکردهای اسلامی، آفریقایی و غربی

عبدالمومینی ا. اوبا

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 221-245

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121462.1201

چکیده

یکی از مهمترین چالش‌های یک تمدن و پارامتر ارزیابی آن، نحوه برخورد با کسانی است که به آن تمدن تعلق ندارند. دوگانگی بین «ما» و «آن‌ها» در تمدن‌ها متفاوت است. در گذشته، تعامل بین تمدن‌ها بسیار ... بیشتر یکی از مهمترین چالش‌های یک تمدن و پارامتر ارزیابی آن، نحوه برخورد با کسانی است که به آن تمدن تعلق ندارند. دوگانگی بین «ما» و «آن‌ها» در تمدن‌ها متفاوت است. در گذشته، تعامل بین تمدن‌ها بسیار کمتر و محدودتر بوده است. اما مدت‌هاست همه چیز تغییر کرده و جهان به یک دهکده جهانی تبدیل شده است. با این حال، از نظر دینی، فرهنگی، قومیت و زبان بسیار کثرت‌گرا باقی مانده است. تنوع در دنیای معاصر به دلیل وجود هم زمان تمدن‌های مختلف در جهان است که هر کدام فرهنگ، دیدگاه و ارزش‌های متمایز خود را دارند. فرهنگ غربی، فرهنگ اسلامی، فرهنگ شرقی و فرهنگ آفریقایی برخی از فرهنگ‌های برجسته امروز هستند. در این میان جهانی‌سازی مشکلات خاص خود را دارد. از یک طرف، جهان تحت فشار قرار دارد تا به یک محیط تک فرهنگی مانند فرهنگ غربی تبدیل شود. این وضعیت به دلیل برتری ذاتی تمدن غربی بر تمدن‌های دیگر نیست بلکه به دلیل تهاجم فرهنگی غرب به جهان است. جریان اطلاعات همیشه از سمت غرب به سوی بقیه جهان بوده است. بنابراین، تلاش برای صلح در دنیای مدرن باید به چگونگی سازگاری فرهنگ‌های متنوع جهان، اول در تمدن‌‌های خاص و دوم در جهانی در قالب دهکده به ویژه در متن سازمان ملل بپردازد. گذشته درس خوبی برای آینده ارائه می‌دهد. در این مقاله، چگونگی دستیابی سه تمدن اسلامی، آفریقایی و غربی در قالب اولیه و تاریخی خود و همچنین به معنای مدرن و امروزی به یکدیگر شبیه شده‌اند. تمدن اسلامی از یک محیط چند قومی و چند مذهبی پدید آمده است. رویکرد اسلامی علی‌رغم اینکه اعتقاد کامل به درستی آیین و دین خود و شیوه زندگی مبتنی بر آن را دارد، در مواجهه با دیگر ادیان رویه تحمل و احترام را اتخاذ می‌کند. اسلام آزادی دین را برای غیرمسلمانان به رسمیت می‌شناسد و این موضوع را به صورت جامع و کامل بیان می‌کند. اسلام این قوانین یا فرهنگ خود را بر آن‌ها تحمیل نمی‌کند بلکه استقلال اجتماعی، فرهنگی و قضایی را برای غریبه‌ها در درون مرزهای خود اعطا می‌کند. این نگرش که در گذشته وجود داشته هنوز در برخی از کشورهای مدرن اسلامی مانند ایران قابل مشاهده است. فرهنگ آفریقا یک امر بسیار متفاوت است. ویژگی بارز آفریقایی‌ها رفتار گرم آن‌ها با غریبه‌ها و احترام آن‌ها به استقلال فرهنگی سایر مردم است. رویکرد تمدن غربی با رویکرد تمدن‌‌های اسلامی و آفریقایی در تضاد است. غرب همواره براساس برتری پذیرفته شده خود بر دیگر انسان‌ها، سیاست تسلط بر آن‌ها را دنبال کرده است. این رویکرد که برای دفاع از آن توجیهات منطقی و ایدئولوژیک زیادی توسعه یافته‌اند در دوران معاصر همچنان یک منبع اصطکاک و تنش است. پیشنهاد می‌شود که مدل‌های ارائه شده توسط فرهنگ‌های اسلامی و آفریقایی به عنوان مبنایی برای تعامل مدرن توسط افراد متعلق به فرهنگ‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

مقاله پژوهشی

قانون شرع، عدالت سنتی و خشونت علیه زنان: درس‌هایی از سودان

ربکا باربر

دوره 14، شماره 2 ، مهر 1398، صفحه 247-269

https://doi.org/10.22096/hr.2020.121460.1200

چکیده

در مورد رابطه بین شرع و حقوق بشر بین‌المللی، به ویژه در مورد رفتار با زنان، مطالب زیادی نوشته شده است و تنش‌های بین شرعیت و هنجارهای حقوق بین‌الملل در خصوص برابری و عدم تبعیض به خوبی به ثبت رسیده است. ... بیشتر در مورد رابطه بین شرع و حقوق بشر بین‌المللی، به ویژه در مورد رفتار با زنان، مطالب زیادی نوشته شده است و تنش‌های بین شرعیت و هنجارهای حقوق بین‌الملل در خصوص برابری و عدم تبعیض به خوبی به ثبت رسیده است. شرایط امکان تفسیر قوانین شرعیت به نوعی که با حقوق بشر بین‌المللی هم راستا باشند، توسط متخصصان حقوق بشر و حقوق اسلامی آگاهانه مورد بررسی قرار گرفته است. چنین نشان داده شده است که اسلام دین صلح، تحمل، عدالت و برابری است. گفته شده است که عبارات قرآنی که نقش زنان را توصیف می‌کند، باید با توجه به دوره تاریخی که برای آن‌ها نوشته شده است بررسی شود، این دوره زمانی در تاریخ است که زنان تقریباً در هر جامعه‌ای در سراسر جهان، به ویژه در شبه جزیره عربستان، نسبت به مردان جایگاه بسیار پایین‌تری داشتند. با توجه به این زمینه در این نوشتار چنین بحث می‌شود که اسلام باید به عنوان یک طرفدار برابری جنسیتی تلقی شود و از این رو باید به عنوان طرفدار برابری جنسیتی معرفی شود. این مقاله چنین استدلال می‌کند که گرچه ممکن است این تفسیر مرجح از اسلام باشد‌، اما این کمترین کمکی است که به زنان در کشورهایی مانند سودان می‌توان کرد که قانون ملی آن‌ها تبعیض‌آمیزترین جنبه‌های قانون شریعت را در برگرفته و تقویت می‌کند.

دوره 17 (1401)

دوره 16 (1400)

دوره 15 (1399)

دوره 14 (1398)

دوره 13 (1397)

دوره 12 (1396)

دوره 11 (1395)

دوره 10 (1394)

دوره 09 (1393)

دوره 08 (1392)

دوره 07 (1391)

دوره 06 (1390)

دوره 05 (1389)

دوره 04 (1388)

دوره 03 (1387)

دوره 02 (1386)

دوره 01 (1385)

دوره و شماره: دوره 14، شماره 2 - شماره پیاپی 28، مهر 1398، صفحه 1-269 (پیاپی ۲۸)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده